Styl dorycki
to jeden z najstarszych i najprostszych porządków architektonicznych starożytnej Grecji, który wykształcił się około VII wieku p.n.e. Charakteryzuje się prostotą, surowością i solidnością form. Kolumny doryckie są grube, nie mają bazy (spoczywają bezpośrednio na stylobacie) i posiadają kapitel w formie prostego, kwadratowego bloku. Zwykle stosowane są w budowlach sakralnych, takich jak świątynie. Przykładem może być Partenon w Atenach. Doryckie kolumny mają proporcje, które nadają im stabilny, majestatyczny wygląd, odzwierciedlający siłę i porządek.
Styl joński
w architekturze greckiej wykształcił się później niż dorycki, około VI wieku p.n.e. Jest bardziej dekoracyjny i smukły. Charakterystyczne dla kolumn jońskich są smuklejsze proporcje, z wyraźną bazą, która oddziela je od stylobatu, oraz kapitel, który zdobią spiralne woluty (zwijane wzory przypominające spirale). Kolumny jońskie mają również bardziej wyrafinowane zdobienia na entablaturze, takie jak finezyjne motywy roślinne. Styl ten kojarzy się z elegancją i lekkością, co sprawia, że często wykorzystywany był w budowlach o charakterze publicznym i kultowym, takich jak świątynie, teatry czy biblioteki. Przykładem budowli w tym stylu jest Świątynia Ateny Niké w Atenach.
Styl koryncki
to najbogatszy i najbardziej ozdobny z trzech porządków architektonicznych starożytnej Grecji. Rozwinął się około V wieku p.n.e. i charakteryzuje się smukłymi kolumnami, które mają wyszukane, bogato zdobione kapitela. Najbardziej rozpoznawalną cechą kapiteli korynckich są motywy roślinne, zwłaszcza liście akantu i zwijające się gałązki, które nadają im wyjątkowy, elegancki wygląd. Kolumny korynckie są stosunkowo cienkie i wysokie, co sprawia, że cała konstrukcja wydaje się lekka i wysmakowana. Styl koryncki był szeroko stosowany w okresie hellenistycznym i rzymskim, zwłaszcza w monumentalnych budowlach, takich jak świątynie i pałace. Przykładem może być Świątynia Zeusa Olimpijskiego w Atenach.
Technik Grafiki i Poligrafii Cyfrowej Lublin
Lubelskie Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego